John Keats, "La Belle Dame sans Merci"

Korzeszek

John Keats - "La Belle Dame sans Merci"

"Co ci jest, rycerzu młody,

Takiś blady, smutny taki?

Trzcina spełzła już z jeziora

I umilkły ptaki.

Co ci jest, rycerzu młody,

Oczy puste, wygaszone,

W pełnych dziuplach śpią wiewiórki,

Żniwa ukończone.

Na twych skroniach lilie widzę,

Ból je zwilżył i od żalu

Więdnie kielich, biały kielich

Szybko się dopala".

"Napotkałem był na łące

Piękną Panią — dziecko wróżki!

Długie włosy, oczy dzikie,

Lekkie miała nóżki.

Posadziłem ją na konia,

Wpół objąłem i dzień cały

Kołysała się, nuciła,

Drogi nie widziałem.

Uwiłem jej z lilii wieniec,

Ukwieciłem białe skronie,

Miłowała mnie spojrzeniem

I składała dłonie.

Przynosiła mi korzonki,

Leśny miód i ranną rosę,

<Kocham> —

Pieszczotą w jej głosie.

Prowadziła mnie do r/roty,

I płakała, i wzdychała;

A gdym oczy jej całował,

Dzikie zamykała.

Uśpiła mnie kołysanką,

Śniłem przy niej — żalu srogi! —

Sen, a był to sen ostatni

Po tej stronie drogi.

Bladych królów w nim widziałem,

W barwach śmierci cnych rycerzy

"La Belle Dame — wołali — panie,

W niewolę cię bierze!"

Wygłodniałe strach wykrzywił

W mroku wargi; ich przestrogi

Zrozumiałem, gdym się zbudził

Po tej stronic drogi.

Tutaj błądzę, tu samotny,

Taki blady, smutny taki,

Choć z jeziora spełzła trzcina

I umilkły ptaki".

Jedno z co najmniej dwóch tłumaczeń
w oryginale - [link widoczny dla zalogowanych]

Już jakiś czas temu zachwycałam się obrazami inspirowanymi tym wierszem, potem próbowałam zrozumieć go w oryginale, na koniec dokopałam się do tłumaczenia.
Zasadniczo nie pasuje kompletnie do mojej osobowości, ale może dlatego jest dla mnie taki intrygujący.

No i średniowieczna tematyka Wink

Poza tym mam ochotę obejrzeć "Jaśniejszą od gwiazd", ale to zupełny przypadek, iż zainteresowałam się wierszem, który wyszedł spod pióra Keatsa

Paulina

Śliczny *.*